جالب است بدانید که در فرش 12 متری 1000 شانه در اسپانیا بافته می‌شوند، از تکنیک گره‌زنی منحصربه‌فردی استفاده می‌شود که به اصطلاح «گره هیسپانو-عربی» را به وجود می‌آورد.
ویژگی اساسی این است که گره به یک تار متصل است، برخلاف دو مورد قبلی که در هر دو مورد، هر گره به دو تار متصل است.
تعداد زیادی نیستند و دارای برخی ویژگی های بسیار اساسی هستند:
کارد برای بریدن پشم گره خورده.
از شانه برای ضربه زدن به گره های از قبل ساخته شده استفاده می شود و به این ترتیب آنها را بیشتر به پود سفت می کند.
از قیچی برای بریدن پشم های اضافی گره استفاده می شود و به این ترتیب می توان ارتفاع پرز فرش را تراز کرد.
پنبه تقریباً منحصراً برای تار و پود استفاده می شود، پشم و ابریشم به جای هم برای پرز فرش یا ساختار، پود و تار آن استفاده می شوند.
هر چه گره فرش بیشتر باشد و از کیفیت بالاتری برخوردار باشد، نخ های اسکلت آن باید ریزتر باشد.
بنابراین، روستایی‌ترین فرش‌ها (با گره بزرگ‌تر و درشت‌تر) ساختار پشمی دارند که نخ ضخیم‌تر است، مرغوب‌ترین فرش‌ها ساختاری پنبه‌ای دارند که نخ‌های ظریف‌تری دارند و در نهایت فرش‌های بسیار ظریف یا باکیفیت‌تر، عالی، از تارهای ابریشمی استفاده می‌کنند.
و پودها برای اینکه بتوانند گره های کوچکتری ایجاد کنند تا به هم نزدیکتر شوند.
در برخی مواقع، به ویژه در نایین، اصفهان، تبریز، قم یا بیدجار، پرز فرش از پشم است، البته با گل های متعدد یا خطوط ابریشم.
اساساً این فرآیندی است که برای رنگرزی پشم یا مواد دیگر دنبال می شود:
ابتدا پشم را داخل حمام «مرده» می‌کنند که برای چسباندن بهتر رنگ به پشم استفاده می‌شود تا رنگرزی پایداری بیشتری داشته باشد و بعداً هنگام شستن فرش مشکلی پیش نیاید.
سپس در کوزه ای دیگر پشم را در حمام رنگرزی می کنند و در نهایت کلاف های پشم را می گذارند تا در آفتاب خشک شود.
رنگهای مصنوعی در پایان قرن بیستم ظاهر می شوند. XIX و بنابراین، تا آن تاریخ، همه رنگ‌ها طبیعی بودند.
به این معنی که منشا گیاهی، حیوانی یا معدنی دارند، به طور خلاصه، این رنگ‌ها از یک عنصر طبیعی به دست می‌آیند، برخلاف رنگهای مصنوعی که از یک فرآیند شیمیایی ترکیبی از آزمایشگاه به دست می‌آیند. و صنعت.
